ωτοκόπτης

ο, Ν

ειδικό ψαλίδι με το οποίο κόβουν το άνω άκρο από τα αφτιά τών ζώων και, ιδίως, τών αιγοπροβάτων.

[ΕΤΥΜΟΛ. < οὖς*, ὠτός «αφτί» + κόπτης (< κόβω), πρβλ. νυχο-κόπτης. Η λ. μαρτυρείται από το 1895 στην εφημερίδα Εστία].